لولههای پلیمری لولههایی هستند که با کشف خواص و مزایای آنها، امروزه در صنعت و تاسیسات ساختمانی مورد استفاده قرار میگیرد. این لولهها به علت موادی که در ساختشان به کار رفته، دارای خواص فیزیکی و شیمیایی گسترده بوده که توجه تولیدکنندگان و مصرف کنندگان را به خود جلب کرده است.
پلیمرها جایگزین خوبی برای لولههای فلزی هستند که دچار خوردگی یا زنگ زدگی میشوند. این لولهها سبک و ارزان بوده و نصب آن ها راحت است. البته علاوه بر مقاومت بالا در برابر خوردگی و ضربه می توان موارد زیر را به عنوان مزایای لوله های پلیمری نام برد:
لوله های پلمیری با وجود مزایای بسیاری که دارند تحمل چندانی در مقابل دما و فشار نداشته و اشتعالپذیر هستند که البته نسبت به مزایای زیادی که دارند همچنان در میان صنعتگران جز لولههای محبوب به شمار میروند. برای رفع این محدودیت، در برخی از لولهها ترکیبی از پلیمر و فلز به کار بردند که بر اساس نوع کاربری آن، خواص فیزیکی، شیمیایی و مکانیکی لوله را تعیین میکنند. به طور کلی، ساختار پلیمر از مولکولهای آلی به نام منومر بوجود آمده است و طول متوسط آن به درجه پلیمریزاسیون و یا تعداد واحد تکراری که در زنجیره پلیمر وجود داشته بستگی دارد. فرایند پلیمریزاسیون یا بسپارش فرایندی است که در آن یک یا چند مونومر به پلیمر تبدیل میشوند. پلیمریزاسیون به دو صورت عمده افزایشی یا مرحلهای انجام میشود. در نوع افزایشی تعدادی از مونومر یا واحدهای تکراری جمع شده و مولکول پلیمر را بهوجود میآورند. در نوع مرحلهای تعدادی مونومر با هم واکنش داده و پلیمرهای خطی را بوجود میآورند.